مردی پسر تنبلی داشت که از زیر کار درمی‌رفت و همه چیز را به شوخی می‌گرفت.

 روزی او را نزد حکیم آورد و گفت: از شما می‌خواهم به این پسر من چیزی بگویید

که دست از این تنبلی و بی‌تفاوتی‌اش بر دارد و مثل بقیه بچه‌های این مدرسه به

دنیای واقعیت و کار و تلاش برگردد.

حکیم با لبخند به پسر نگاه کرد و گفت: پسرم اگر تو همین باشی که پدرت

می‌گوید زندگی سخت و دشواری مقابلت هست. آیا این را می‌دانی؟

 پسر تنبل شانه‌هایش را بالا انداخت و گفت: مهم نیست؟

حکیم با تبسم گفت: آفرین به تو که چیزی برای گفتن داری. لطفاً همینی که

می‌گویی را درشت روی این تخته بنویس و برای استراحت با پدرت چند روزی

میهمان ما باش.

بقیشو توی ادامه مطلب بخونید ...